Παντελής Βαφιαδάκης, Ναύπλιο 1920, το Μπούρτζι.
(Το αρχείο του Παντελή Βαφιαδάκη περιήλθε στο ΕΛΙΑ με δωρεά των παιδιών του, Αντώνη Βαφιαδάκη και Λιλής Φανουράκη, το 2006)
Πέρασαν κιόλας 100 χρόνια από τη λήψη αυτής της φωτογραφίας. Αναρωτιέμαι ποιος να ήταν ο αρχικός στόχος του φωτογράφου. Να αποτυπώσει το φρούριο ή το φιλικό του πρόσωπο που δεν μας αποκαλύπτεται τελικά, σκοτεινή, αινιγματική φιγούρα. Ή μήπως η σύνθεση ήταν αυτή που τον συγκίνησε. Η χειμωνιάτικη ηρεμία του Αργολικού κόλπου, η διαβάθμιση των χρωμάτων μέχρι τις λευκές χιονισμένες κορφές. Εκείνος τα έβλεπε έγχρωμα μέσα από τη μηχανή του. Ο ουρανός θα πρέπει να ήταν γαλανός, ήταν μια λαμπρή ημέρα ακόμα και αν σε μας σήμερα φαίνεται γκρίζα.
Σας ευχόμαστε φωτεινές ημέρες και ξάστερες νύχτες χωρίς σκιές.
Καλή Χρονιά !
